Na het wachten op het vliegveld van Belgrado konden Kirsten en ik dan eindelijk boarden om 5 uur. We waren het wachten best wel zat en waren blij toen we aan boord zaten. Tot onze verbazing was het hele vliegtuig vol, waarvan de helft mensen van het Israëlische en het Cypriotische team karate waren. De coach van het Israëlische team had de stoel naast mij. Hij en tijdens de vlucht terug te kijken naar de wedstrijden. We raakte een beetje aan de praat en hij begon mij alles uit te leggen over het karate. Na ongeveer 2 uur konden we landen en zou ik echt aankomen op Cyprus. Hier moest ik echter nog wel 1 uur wachten op de taxi, omdat ik dan met Dionice kon meerijden.

Na de vlucht ging eigenlijk alles heel snel, de koffers waren er heel snel en ben toen ergens gaan zitten wachten. De taxichauffeur was er vrij snel en Dionice ook dus konden we snel naar het hotel. Het was ongeveer 40 minuten rijden naar het Apollonia beach hotel.

Toen we aankwamen kregen we meteen de sleutel en werd ons verteld waar we de volgende ochtend wat konden gaan eten. Zelf was ik erg benieuwd naar de kamer, want ik was bang dat ik net zo een kamer zou krijgen als ik had in Belgrado. Gelukkig viel het allemaal mee, we hebben een balkonnetje, bureau, normale bedden, grote kasten en een badkamer met bad. Na lekker gedoucht te hebben en onze spullen op orde gemaakt te hebben, zijn we eigenlijk naar bed gegaan en hebben we lekker lopen kletsen. We sliepen ongeveer rond een uurtje of half 3.

De volgende ochtend ging onze wekker om 7 uur, we zouden om 8 uur gaan ontbijten. Van het ontbijten is echter niets gekomen. We zijn naar de supermarkt geweest en hebben daar wat lekkers gehaald als ontbijt. Van de andere hadden we al gehoord dat het eten niet lekker was en oud. Om 10 uur moesten we ons melden bij de receptie voor het een en ander. Eerste werden we voorgesteld aan de manager en aan wat ander personeel. Vervolgens gingen we samen de papieren invullen die nodig waren en hebben we uniformen gepast. Ik weet nog niet zo goed wat ik precies van die uniformen vind, ik hoop dat ik morgen even een foto kan maken, zodat jullie kunnen zien hoe het eruit ziet. Na het passen van het uniform zijn we naar boven gegaan en kregen we soort pasje waar je iedere dag zelf mee moet aanmelden. Verder hebben we de keuken gezien en ben ik lekker op het strand gaan zitten. In de middag konden we ook eten in het hotel, maar dat hebben we weer niet gedaan. We zijn een beetje de buurt gaan verkennen. Er zijn veel winkeltjes en restaurant in de buurt. Er was een heel gezellig strandtentje waar zijn gaan eten. De baas van de tent vond het echt leuk dat we er waren, dat ie op het einde vertelde dat we niets hoefde te betalen. Wij stonden hem toen echt verbaasd aan te kijken van ‘Wat zeg je me nu?'. Het ergste van de dag kwam pas toen we dus avond gingen eten in het hotel. Ik ben niet zo heel snel van iets, maar van die kantine krijg je spontane smetvrees, echt VRESELIJK. Het servies en de borden zien er vies uit, net als de tafel en de stoelen. Er staan een paar bakken met eten wat zelfs de hond nog niet op durft te eten en dan heb je nog het personeel uit de keuken en de huishouding. Gadverdamme, vrouwen met overbeharing in het gezicht? Mannen met vieze shirts en ga zo nog maar even door. Ondanks alles heb ik toch maar wat opgeschept, marcarioni met pasta saus. Het was koud en niet gaar. Ik ben echt bang dat ik hier ga leven op water, thee, brood en biscuit.

Morgen is mijn eerste werkdag, ik heb echt nog geen idee wat ik moet doen, maar dat krijg ik morgen allemaal te horen. Ik werk van 9-3 dan heb ik vrij en dan werk ik weer van 19-22. Het zal best wel zwaar worden, maar hopelijk komt het wel goed.

Dikke kus,

Santana